Poniżej przedstawimy kilka zasad w taktyce indywidualnej stosowanych przez czołowych zawodników na świecie. Mogą one być wykorzystane przez każdego grającego w siatkówkę plażową.

Na boisku mamy tylko dwóch przyjmujących:

• lepszy przyjmujący pokrywa trochę więcej boiska, drugi zawodnik powinien stać nieco bliżej siatki niż w siatkówce halowej, aby zredukować dystans do ataku lub wystawienia piłki;
• zawodnik stojący po przekątnej w stosunku do zagrywającego powinien ustawić się niego bliżej środka boiska – piłka lecąc w jego kierunku musi pokonać dłuższą drogę, w związku z czym ułatwi przyjęcie zagrywki swojemu partnerowi.

Wiatr i piasek sprawiają, że podanie piłki jest trudniejsze. Tak więc należy dobrze opanować przyjęcie zagrywki, przyjmując piłkę w różnych pozycjach i podczas ruchu. Najważniejszy problem to przyjąć piłkę na cel, nie zważając na pozycję ciała czy też technikę podania.

Ważne jest miejsce, do którego kierowana jest piłka. Powinna być nagrana przed siebie w taki sposób, by jej wystawienie nie było zbyt dalekie, optymalna wystawa ma około 3 m długości. Wiąże się to między innymi z miejscem gry (otwarta przestrzeń) – wiatr nie będzie zmieniał lotu piłki.

W siatkówce plażowej jest wiele miejsca do pokrycia przez dwóch zawodników, zatem bardzo dużo piłek przyjmuje się ponad głową, ponieważ często stoi się bliżej siatki lub przeciwnicy zagrywają na linię końcową. Przepisy zabraniają przyjęcia zagrywki na palce, należy więc opanować odbiór zagrywki otwartymi dłońmi.

Zasadnicza technika przyjęcia piłki jest taka sama, jak w siatkówce halowej, a więc potrzebna jest koncentracja, niska postawa, odbicie piłki prostymi przedramionami. Należy stanąć dalej od siatki, aby wykonać mniej kroków w głębokim piasku przemieszczając się w przód. Dzięki temu ułatwiamy sobie dojście do ataku, nie musząc zmieniać kierunku poruszania się.

Nagraj piłkę około 1 m od siatki. To zaoszczędzi parę kroków w poruszaniu się wystawiającego i pozwoli mu bezpiecznie podać piłkę do ataku bez obawy, że dotknie siatki po szybkim biegu z pozycji przyjmowania zagrywki do siatki, a ponadto, jeśli się pomylisz lub wiatr złapie piłkę, to będzie ona ciągle jeszcze po twojej stronie.

Jeśli podasz zbyt wysoko, słońce będzie przeszkadzać partnerowi w kontrolowanym wystawieniu piłki. Jeśli piłka będzie zbyt nisko, to nie dasz wystawiającemu żadnej szansy dobrego rozegrania piłki i będzie on zmuszony wystawić ją dołem.

Zejdź nisko na nogach przyjmując pozycję „4”. Umożliwi to bardziej kontrolowane podanie oraz dłuższy kontakt z piłką. Dokładne przyjęcie piłki jest kluczem do skutecznego ataku.

Weź pod uwagę warunki pogodowe, a szczególnie wiatr. Jeżeli wieje mocno w twoją stronę, ustaw się dalej od siatki. Jeżeli natomiast jesteś ustawiony pod wiatr, przybliż się do siatki.

Wystawienie piłki w siatkówce plażowej często wykonywane jest podczas słońca i wiatru – musisz być więc na to przygotowany, uwzględniając siłę i kierunek wiatru. Często także musisz wystawić piłkę w ruchu, spoza boiska lub piłkę przechodzącą.

Zasady wystawienia piłki są takie same, jak w siatkówce halowej. Skieruj barki w kierunku podania, a nie tam, skąd piłka nadlatuje. Następnie ułóż dłonie w koszyczek i wystaw piłkę do ataku.

Staraj się używać okularów przeciwsłonecznych. Wielu siatkarzy na plaży gra w specjalnych okularach przeciwsłonecznych, aby poprawić zdolność widzenia piłki w słońcu.

Podobnie jak w siatkówce halowej, w siatkówce plażowej kluczowe jest wystawienie piłki palcami znad głowy. Nie wolno jednak przesadzać i ryzykować podwójnego lub nieczystego odbicia – naucz się wystawiać piłkę odbiciem oburącz dolnym.

Wystawienie piłki od siatki jest też dobre, ale upewnij się, czy twój partner może z takiego podania skutecznie zaatakować. Jeśli nie ma bloku albo jest słaby, wówczas możesz piłkę wystawić bliżej siatki.

Słuchaj twojego atakującego, w siatkówce plażowej nie ma żadnych kombinacji, wszyscy z góry wiedzą, kto będzie atakował wystaw więc piłkę tak, jak chce twój partner, a po wystawie obserwuj ustawienie obrony przeciwnika i podpowiedz swojemu partnerowi kierunek ataku, np. po linii, skos.

Piasek powoduje trudniejsze dojście do wyskoku, ale generalnie technika ataku jest taka sama, jak w siatkówce halowej, tzn. należy szybko dojść do ataku, stosując dwukrok lub większą liczbę kroków. Najważniejszy jest jednak ostatni krok, który dla praworęcznych powinien być prawa-lewa. Podczas wyskoku użyj maksymalnej siły, z zamachem ramion odprowadzając najkrótszą drogę rękę atakującą do tyłu. W najwyższej fazie wyskoku ciało ma kształt napiętego łuku, barki są na wprost uderzającej ręki. Powinno to być wykonane podczas każdego ataku – chodzi o to, by utrudnić przeciwnikowi przewidzenie kierunku ataku.

Pracę należy rozpoczynać nad swoimi słabszymi umiejętnościami. Mądry przeciwnik będzie zagrywał na słabszego przyjmującego lub na słabszego atakującego. Może tez zagrywać daleko od słabszego wystawiającego. Tak więc pracując nad słabszymi elementami w znacznym stopniu zredukujesz ryzyko porażki.

Doświadczeni zawodnicy zwykli mówić: „nie atakuj w stronę, w która patrzysz, atakuj tam, gdzie nikogo nie ma”. Atakuj tam, gdzie nie jest skierowany twój wzrok. Uderzenie z pełną siłą najczęściej łatwe jest do doczytania i zwykle kierowane w jednym kierunku. Powinieneś nauczyć się ataku w kierunku swojej lewej lub od swojej prawej strony. Podejmuj decyzję o kierunku ataku w wyskoku, a nie w momencie zbliżania się do ataku.
Dobry zawodnik siatkówki plażowej to taki, który nie tylko uderza piłkę z pełną siłą, ale umie także oszczędnie gospodarować swoją energią. Wie także, że trzeba plasować piłkę tam, gdzie nie ma przeciwnika.

Partnerzy często informują się, wołając „prosta” lub „skos”, a czasami nawet używając numerów od 1 do 6 (strefy na boisku). Przed zbiciem należy zorientować się, gdzie jest otwarte pole do ataku. Doświadczeni zawodnicy wiedzą, jak uderzyć piłkę używając tylko połowy siły i nawet ponad blokiem kierują piłkę w nie bronioną strefę. Przy uczeniu kierowania piłki w wolną strefę stosuje się technikę „kobra”, „krokodyl” i inne. Wyglądaj tak, jakbyś chciał uderzyć piłkę z pełną siłą i aż do ostatniego momentu, w powietrzu, podejmuj decyzję, gdzie posłać piłkę. Nie atakuj tam, gdzie patrzysz i rozpocznij atakowanie z użyciem nadgarstka w obie strony, kierując piłkę w dowolne miejsce boiska.

Opanuj do perfekcji kilka rodzajów ataku. Im większa kolekcja uderzeń, tym większe prawdopodobieństwo zaskoczenia przeciwnika nawet w trudnej sytuacji. Boisko ma cztery rogi, a przeciwników jest tylko dwóch, jeżeli opanowałeś technikę ataku na dostatecznym poziomie, zawsze trafisz w jeden z dwóch rogów nie bronionych.

Od czasu do czasu należy wykonać silne zbicie, aby zmusić przeciwnika do niskiego ustawienia w obronie, z którego trudno przestawić się na obronę plasów.