Technika i taktyka indywidualna w siatkówce plażowej
Technika obrony
Duża powierzchnia pola gry przypadająca jednemu zawodnikowi sprawia, że gra w obronie jest działaniem intuicyjnym, a odbicia w większości przypadków są odbiciami sytuacyjnymi. Jedynie przyjęcie zagrywki i obrony sygnalizowanego ataku daje możliwość wykorzystania techniki odbić z piłki siatkowej halowej.
Wyróżnia się tu następujące odbicia:
- odbicie oburącz sposobem dolnym – wykonywane z postawy średniej lub niskiej, z wykorzystaniem w dużej mierze amortyzującej pracy nóg; w piłce plażowej często wykonywane w formie bocznej, tzn. przy prostopadłym ułożeniu ramion do kierunku odbicia;
- odbicie oburącz sposobem górnym – wykonywane analogicznie do techniki odbić w piłce siatkowej halowej;
- odbicie sposobem dolnym jednorącz - często związane z obroną w padzie lub rzucie;
- odbicie zasłoną górną:
- tomahawk – dłonie splecione kciukami, złożone stroną dłoniową (jedna z form zakłada odbicie dłońmi otwartymi); odbicie wykonywane jest ponad czołem, przy ramionach ugiętych w stawach łokciowych;
- beach dig – odbicie otwartymi, usztywnionymi w nadgarstkach dłońmi, zwróconymi stroną dłoniową do kierunku lotu piłki i tworzącymi ponad czołem jak najszerszą płaską powierzchnię;
- odbicie zasłoną półgórną – gator dig – część wewnętrzna przedramion złączona na wysokości klatki piersiowej, dłonie otwarte skierowane na zewnątrz, odbicie następuje poprzez wyprost ramion skierowany ku górze.
Technika bloku
Gra blokiem jest elementem ściśle powiązanym z działaniami obronnymi w głębi pola. Technika wykonywania bloku nie różni się od tej, która wykorzystywana jest w siatkówce halowej, poza blokiem zespołowym, o którym w przypadku tej gry mówić raczej nie można. Stosuje się tu następujące bloki:
- blok agresywny – blok atakujący, w którym zawodnik stara się przełożyć ręce na stronę przeciwnika, wykonując próbę uderzenia w atakowaną piłkę;
- blok pasywny – zawodnik wykonuje pracę rąk nad taśmą, skupiając się nad zasłonięciem wybranego przez siebie kierunku uderzenia;
- blok szeroki lub wąski – blok stosowany w grze na środku siatki:
- wąski – zawodnik stara się zablokować kierunek uderzenia na wprost, dłonie ustawione wąsko, z możliwością stykania się kciuków,
- szeroki – zamknięcie ataku w kierunku prawego lub lewego skosu, ramiona rozstawione szeroko, blok wykonywany jest jednorącz, - blok strefowy – wykonywany na skrzydle, ramiona przeniesione są na prawo lub lewo od osi pionowej ciała, w celu zasłonięcia wybranej przez blokującego strefy własnego boiska.
Technika zagrywki
Warunki atmosferyczne związane z miejscem przebiegu gry, a więc najczęściej wiatr, piasek i słońce sprawiają, że nawet najprostsza zagrywka może stać się elementem sprawiającym duży problem przeciwnikowi. Ze względu na występowanie tylko dwóch zawodników przyjmujących, poprawne jej wykonanie daje możliwość zdobycia punktu. Wyróżnia się następujące zagrywki:
- tenisowa – technika wykonania nie różni się od formy podstawowej;
- tenisowa z wyskoku – faza rozbiegu zredukowana jest do jednego ewentualnie dwóch kroków, pozostałe fazy przebiegają jak przy wykonywaniu tego elementu w piłce siatkowej halowej;
- dolna plażowa – Skyball (słoneczna), wykonywana w pozycji bocznej lub frontalnej; piłka po podrzucie uderzana jest dłoniową lub promieniową częścią otwartej lub zamkniętej w pięść dłoni; ramię ugięte w stawie łokciowym, uderzając wykonuje ruch zamachowy równocześnie z wyprostem nóg w stawach skokowych i kolanowych; tor lotu piłki powinien mieć kształt wznoszącej się pionowo paraboli. Zagrywka ta wykonywana jest najczęściej wtedy, gdy zagrywający ma za sobą słońce.
