Technika i taktyka indywidualna w siatkówce plażowej
Klasyfikacja techniki gry w siatkówce plażowej wygląda podobnie jak w siatkówce halowej. Schemat poniżej przedstawia podział elementów gry na działania ofensywne i defensywne oraz uwzględnia sposoby ich wykonania. Zaprezentowana tu klasyfikacja jest przejrzysta i obejmuje całość działań występujących w siatkówce plażowej.
Ponieważ większość elementów gry jest podobna do techniki gry w siatkówkę halową, pominęliśmy opis technik gry powszechnie znanych, a skoncentrowaliśmy się na opisie technik specyficznych dla siatkówki plażowej.
Klasyfikacja techniki gry w siatkówce plażowej
Technika ataku
Ze względu na specyfikę podłoża (piasek utrudnia i spowalnia dojście do piłki) do ataku nie jest stosowany typowy rozbieg z piłki siatkowej halowej. Istotną rolę pełni faza odbicia, które wykonywane jest z obu nóg i zejścia do półprzysiadu z mocno akcentowaną pracą zamachową ramion. Podczas wysoko w najwyższej fazie lotu ciało ma kształt łuku napiętego, a tułów i barki ułożone są prostopadle do uderzającej ręki. Utrudnia to przeciwnikowi przewidzenie kierunku ataku.
W ataku – zgodnie z przyjętą klasyfikacją – wyróżnia się:
- zbicie dynamiczne – technika zbliżona w formie do wykonywanej w piłce siatkowej halowej;
- zbicie plasowane – cut shot, uderzenie kierunkowe, mijające blok, wykonywane otwartą dłonią przy zatrzymanej pracy ramienia w najwyższym punkcie zasięgu zawodnika atakującego;
- przebicie jednorącz:
• poke shot – uderzenie opuszkami usztywnionych palców dłoni;
• hammer shot – uderzenie zamkniętą w pięść dłonią.
