Jednym z podstawowych założeń projektu jest dotarcie do możliwie największej grupy dzieci i młodzieży, szeroko pojęta promocja siatkówki, a także zapewnienie rozwoju najbardziej obiecującym zawodnikom, którzy będą w przyszłości filarami reprezentacji kraju w tej dyscyplinie. Z tego względu model szkoleniowy ma formę piramidy, a każdy SOS tworzy zorganizowaną lokalną strukturę osób i instytucji na danym terenie.

Na trzon projektu składają się 32 ośrodki szkolne, po dwa w każdym województwie. Jeden dla chłopców, drugi dla dziewcząt. Obecnie w projekcie uczestniczą 144 szkoły: 32 szkoły ponadgimnazjalne i  112 gimnazja. Wart uwagi jest fakt, że cześć Siatkarskich Ośrodków Szkolnych powstało w placówkach, które wcześniej nie prowadziły klas sportowych ani nie miały wieloletnich tradycji siatkarskich.

Na szczycie piramidy znajdują się szkoły ponadgimnazjalne. Na każdą z nich przypadają najczęściej trzy gimnazja (szkoły SOS lub Szkoły Patronackie). Tworzą w ten sposób tzw. „dużą piramidę”. Każda ze szkół gimnazjalnych SOS w założeniu ma rozszerzać strukturę programu o dodatkowe placówki i tworzyć Akademie SOS, tak by wokół każdej z nich funkcjonowały minimum trzy szkoły, które będą wspierać program popularyzacji siatkówki. W ten sposób powstaje tzw. mała piramida. Projekt rozszerzania SOS o Akademie rozpoczął się w 2014 roku. W sierpnia 2016 istniało ich 115. Jedną Akademię tworzą średnio 4 szkoły podstawowe, więc program obecny był w 460 szkołach. Struktura SOS umożliwia zachowanie ciągłości szkolenia i znacząco wpływa na podniesienie poziomu umiejętności poszczególnych zawodników.

Akademie SOS różnią się od szkół SOS zakresem realizowanego programu siatkarskiego oraz wielkością bezpośredniego wsparcia materialnego. Otrzymują wsparcie merytoryczne i dydaktyczne od szkół uczestniczących w projekcie oraz koordynatorów PZPS. Koszty związane z zakupem sprzętu i wynagrodzeniem za dodatkową pracę nauczycieli są finansowane z innych źródeł. W pozyskaniu pieniędzy na ten cel Akademie wspierają koordynatorzy SOS i szkoły prowadzące. Najczęstszym źródłem finansowania jest wsparcie z lokalnego samorządu, który oprócz tego udostępnia halę. Czasami w finansowanie włączają się też lokalni sponsorzy.

Elementem Systemu SOS są też Szkoły Patronackie, które powstały w wyniku dużego zainteresowania projektem. Jest to propozycja dla dyrektorów i nauczycieli, którzy chcą realizować program SOS, jednak z uwagi na ograniczenia, nie otrzymają wsparcia w takim zakresie, jak szkoły SOS. Szkoły Patronackie, które będą realizowały założenia programu i osiągały dobre wynik, mogą w pewnym momencie zastąpić te placówki SOS, których wyniki są niezadowalające. Wprowadza to element rywalizacji między szkołami i zapewnia utrzymanie wysokiego poziomu szkolenia w SOS.

Warunkiem objęcia szkoły programem SOS jest posiadanie odpowiedniego zaplecza treningowego, nauczyciela z uprawnieniami trenera lub instruktora siatkówki oraz zgody lokalnego samorządu na udział w projekcie.

Każda szkoła SOS tworzy klasę sportową, która realizuje program siatkarski w ciągu minimum 10 godzin lekcyjnych w tygodniu. Nauczyciel prowadzi jeszcze dodatkowo zajęcia indywidualne i pozalekcyjne.

Nad każdym ośrodkiem bezpośredni nadzór merytoryczny i szkoleniowy sprawuje koordynator wojewódzki, który jest dodatkowo wspierany przez lekarza i fizjoterapeutę.