Nauka i doskonalenie techniki gry w siatkówce plażowej
Ćwiczenia z techniki gry
Odbicia piłki oburącz górne i dolne
Jedną piłką ćwiczy czterech graczy. Ustawieni są w trójkącie na boisku piaskowym, np. na środku siatki i rogach boiska w tylnej części boiska. Na którymś wierzchołku trójkąta znajduje się dwóch ćwiczących, jeden z nich posiada piłkę. Nagrywa piłkę sposobem wyznaczonym przez instruktora (podanie oburącz górne, oburącz dolne, przyjęcia oburącz dolne nad siebie i podanie oburącz górne lub plas) do ćwiczącego ustawionego w roku boiska i po podaniu przemieszcza się w miejsce podania. Ćwiczący starają się jak najdłużej utrzymać piłkę w grze (rys. 1).
W parach odbicia piłki oburącz dolne nad sobą i plas do partnera. Należy utrzymać piłkę jak najdłużej w grze – zwracamy uwagę na ciągłość ćwiczenia (rys. 2).
Rys. 2
Warianty:
- po wykonaniu plasu ćwiczący zmienia swoją pozycję na boisku, np. przesuwa się o 3-6 m w jakimś kierunku i głosem daje znać, gdzie się znajduje, partner musi obserwować przemieszczenie kolegi i równocześnie kontrolować piłkę;
- po odbiciu piłki nad sobą należy wykonać obrót o 360 stopni i splasować piłkę do partnera;
- powyższe ćwiczenie i jego warianty należy wykonać przy ustawieniu obu ćwiczących po dwóch stronach siatki;
- ćwiczący ustawieni są z dwóch stron siatki, jeden (A) w odległości 3 m, drugi (B) około 5 metrów od siatki. Gracz plasuje piłkę zgodnie z hasłem podanym przez gracza B, np. „skrót” (piłka musi być skierowana za siatkę do 3 m), „środek” (piłka musi być splasowana na środek przeciwnego boiska), „długa” lub „daleko” (piłka musi być skierowana w okolice linii końcowej).
Ćwiczenia kompleksowe
W dwójkach ćwiczący starają się odbijać piłkę według schematu: wystawienie – atak (plas) – obrona – wystawienie – atak – obrona itd. Zadaniem zawodników jest jak najdłuższe utrzymanie zadanego rytmu.
Obrona w polu – doskonalenie odbicia oburącz dolnego
Ćwiczenie wykonywane jest w dwójkach. Gracz A nagrywa piłkę do gracza B 2-3 m w bok od niego. B przemieszcza się w kierunku piłki i dokładne nagrywa ją do partnera, po czym wraca na pozycję wyjściową. A nagrywa piłkę 2-3 m od B w drugą stronę. Ćwiczenie to ma tę zaletę, że zmusza ćwiczącego do przemieszczania się w piasku. Wraz z wzrostem umiejętności można zwiększać odległość podania piłki przez gracza A (rys. 3).
Rys. 3
