W niedzielę 20 stycznia po trzydniowych rozgrywkach zakończyły się zmagania Kędzierzyńsko-Kozielskiego Koziołka 2019. 

W mocno obsadzonym turnieju udział wzięło 28 zespołów, dwie młodzieżowe kadry Polski, a także zespoły zza granicy – z Czech oraz z Anglii.

Turniej stał na bardzo wysokim poziomie. Przez trzy dni w Kędzierzynie-Koźlu biło serce młodzieżowej siatkówki. W trakcie wolnego czasu, gdy zmagania dzienne dobiegły końca - organizatorzy zapewnili zawodnikom: w piątek spotkanie z Ambasadorem SOS - Marcinem Prusem, w sobotni wieczór - dyskotekę.

Jak zwykle poza zmaganiami czysto sportowymi zawiązały się przyjaźnie i nowe znajomości. Wszystkie zespoły zapowiedziały, że w kolejnych latach z ogromną przyjemnością ponownie pojawią się w Kędzierzynie-Koźlu, by walczyć w Koziołkach 2020.

Dominika Miara, Julia Mikuliszyn MKS Dąbrowa Górnicza: To nasz pierwszy Koziołek. Organizacyjnie wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Świetnie się bawimy i dobrze się spisujemy na siatkarskich boiskach. Zapraszamy wszystkich, gdyż jest to świetny turniej integracyjny – jest inny niż wszystkie, w których brałyśmy do tej pory udział. Śpimy w szkole, co dla nas jest dużą nowością, ale cenimy sobie to ogromnie, gdyż możemy zawrzeć nowe znajomości z koleżankami i kolegami z innych drużyn.

Aleksandra Serafin, Eco Uni Opole: Jest super! Na Koziołku panuje rewelacyjna atmosfera, wysoki poziom sportowy i mega zabawa. Ogromnym plusem jest to, że możemy się spotkać w międzynarodowym gronie, nabierać nowych doświadczeń. Cieszymy się, że możemy brać udział w takich rozgrywkach i już nie możemy się doczekać kolejnego turnieju w przyszłym roku. Naprawdę, nie ma się do czego czepić!

Krzysztof Szkudlarek, sędzia główny: Jesteśmy zadowoleni z pracy sędziowskiej. Do rozegrania było bardzo dużo spotkań, tak więc i intensyfikacja działań sędziowskich wymagała sprawnego działania. W tym roku mamy na każdym boisku po dwóch sędziów, jak do tej pory, w minionych latach każde spotkanie obsługiwała jedna osoba. Mam nadzieję, że w przyszłym roku będzie ich już trójka – ułatwi nam to zdecydowanie pracę. Finały rozegrane zostały z sędziami liniowymi włącznie, tak więc z roku na rok kędzierzyński Koziołek pod względem sędziowania rozwija się sukcesywnie.

Wojciech Lubowiecki, Menager Charwell Oxford: Przyjechaliśmy się tu uczyć siatkówki, do kraju aktualnego mistrza świata. Turniej ten postawił nam bardzo wysoko poprzeczkę i mimo że nie dostaliśmy się do czołowej ósemki, musimy mocno walczyć o każdy set i każdy punkt. Z siatkówką w Polsce mieliśmy do czynienia już we wrześniu, gdyż byliśmy na turnieju Korab Cup w Pucku, w którym wywalczyliśmy czwarte miejsce i zostawiliśmy z tyły parę drużyn reprezentujących polskie drużyny. I porównując te dwa turnieje muszę powiedzieć, że tu poziom jest zdecydowanie wyższy. Więc dla nas jest to okazja, by zagrać z drużynami super „ogranymi”. W naszym przypadku chłopcy nie trenują tyle co w Polsce, bywa z tym różnie czasami cztery, czasami sześć godzin w tygodniu. Jest to duże doświadczenie dla chłopaków, bo muszą sobie radzić z takim poziomem, bo którego w Anglii nie są przyzwyczajeni. Nasz wyjazd choć krótki – bo trwa zaledwie pięć dni jest bardzo intensywny. Zaczęliśmy od wizyty w Zawierciu, byliśmy tam na a treningu, bo dodatkowo szlifować swoje umiejętności. W Kędzierzynie rozegraliśmy turniej Koziołka, po zakończeniu jedziemy do Katowic, by zobaczyć mecz GKS-u z Resovią i uczyć się siatkówki na najwyższym poziomie, a w poniedziałek przemieszczamy się do Żor, by rozegrać tam mecz sparingowy. Tak więc dużo się dzieje. Staramy się brać z tego co mamy jak najwięcej. Jest to dla nas spore wydarzenie i na pewno na długo pozostanie ten wyjazd w naszej pamięci. Na pewno też wywieziemy stąd dużo nowych znajomości gdyż wielu młodych chłopców i dziewczynek nawiązało kontakty w języku angielskim wykorzystując umiejętności nabyte podczas zajęć lekcyjnych w szkołach.

Krzysztof Janczak, trener kadry Polski rocznika 2005: Jesteśmy w Kędzierzynie-Koźlu od niedzieli, przyjechaliśmy tutaj na krótkie zgrupowanie, by na jego koniec rozegrać ciekawie obsadzony turniej. Zaprosiliśmy dziesięć dziewczynek rocznika 2005, osiem rocznika 2004. Skoncentrowaliśmy się głownie na dziewczynkach, które nie grały w turnieju EEVZA. Celem było sprawdzenie ich umiejętności oraz skontrolowanie tego „co w trawie piszczy”, i czy wszystko idzie w dobrą stronę. Niektóre z nich po raz ostatni spotkały się razem na Kampach Siatkarskich Ośrodków Szkolnych w Białej Podlaskiej. Wystawiliśmy tu dwie drużyny odpowiednio rocznikami. Rocznik 2004 był wspomagany dwiema młodszymi koleżankami, ponieważ dwie dziewczyny musiały wcześniej wyjechać. W mojej ocenie jest to bardzo fajny turniej. Jest dużo ciekawego grania i cieszymy się, że możemy zakończyć cykl szkoleniowy właśnie w ten sposób.

Klasyfikacja końcowa i najlepsza zawodniczka zespołu:

Źródło: SOS, Foto: Marcin Prus