Bywa  i tak, że rodzice na wywiadówkach wykazują swoją bezradność wychowawczą, mówią, że nie radzą sobie, że ich dziecko nie słucha, jest „patentowym leniem”, nie znajdują z nim kontaktu. Taka postawa jest niewłaściwa. Nielojalna wobec dziecka. Poza tym może być w pewnym momencie wykorzystana przez nauczyciela. Wówczas dziecko poczuje się zdradzone, bezradne wobec zmowy dorosłych. Wtedy szkoła i dom staną się jego przeciwnikiem. Dlatego rodzice na wywiadówkach powinni być zawsze po stronie własnych dzieci. Mówić o nich same dobre rzeczy. Podkreślać ich zalety. Dać do zrozumienia, że nauczyciela uczeń, to jego kochane dziecko, akceptowane, a oceny nie są miernikiem jego wartości. Dlatego, gdy nauczyciel narzeka, rodzice domagać się powinni pochwał. Winni pytać, co dobrego o nich może powiedzieć. Dać mu do zrozumienia, że pochwały mobilizują do pracy. 

Rodzice nie powinni także obiecywać, że sami dopilnują odrabiania lekcji, powtórzą z dzieckiem materiał przed sprawdzianem, itp. To są kompetencje nauczyciela i nie może on tego obowiązku przerzucać na rodziców. Nie powinni na wywiadówkach rodzice wdawać się w spory między sobą. Broniąc własnego dziecka, oskarżać uczniów innych rodziców. Te sprawy należałoby załatwiać w indywidualnej, prywatnej rozmowie, a nie publicznie przed całą klasą. 

Po powrocie z wywiadówki, rodzice powinni oszczędzić własnym dzieciom złości, goryczy, kar. Nie krytykować przed nimi nauczycieli. Nie zdawać przed nimi relacji z zebrania rodziców.  Nie znaczy to wcale, że nie należy rozmawiać. Trzeba rozmawiać  o tym, co poprawić, zmienić, by było lepiej. Niech dzieci odczują, że w rodzicach mają sojuszników.

W szkołach podstawowych wywiadówki odbywają się częściej tj. raz na semestr do dwóch razy na rok. W szkołach średnich wywiadówki odbywają się raz do roku, aczkolwiek rodzice mają możliwość rozmowy z pracownikami szkoły podczas innych ważnych wydarzeń takich jak Wieczory Otwarte lub wieczory przybliżające rodzicom program nauczania.

Najlepiej jest się umówić na spotkanie, szczególnie w przypadku szkół średnich gdzie można zajść potrzeba przedyskutowania spraw z więcej niż jednym nauczycielem. W szkołach średnich zazwyczaj funkcjonuje system spotkań.

Spotkania z indywidualnymi nauczycielami trwają od 5 do 15 minut. Jeśli chcieliby Państwo szczegółowiej przedyskutować postępy dziecka, zalecamy ustalenie dodatkowego spotkania w innym dogodnym terminie.

• W czym jest dobre moje dziecko?

• Jak można mu pomóc w domu?

• Jak dziecko może pomóc samemu sobie?

• Jak wygląda ich nauka i na jakim poziomie oczekuje się od niego/niej zrozumienia rzeczy?

• Czy ma ono dobre relacje z innymi dziećmi w szkole?

• Czy zadaje ono pytania lub uczestniczy w dyskusjach podczas zajęć lekcyjnych?

Wywiadówką są otwarte lekcje z wychowania fizycznego czy gimnastyki korekcyjno - kompensacyjnej, podczas których rodzice mają możliwość obserwacji  swojego dziecka podczas wykonywania ćwiczeń, zachowania się podczas zespołowych gier czy zabaw ruchowych. Po takiej lekcji, na przykładzie konkretnej klasy i konkretnych uczniów, dokonuje się fachowej analizy i oceny stanu zdrowia, łącząc je z praktycznymi zaleceniami na przyszłość. 

Taka wywiadówka jest przyjazna, interesującą, z której rodzice wynoszą cenne wskazówki, jak pomóc swojemu dziecku w zwalczaniu nałogów, wyeliminowaniu wad postawy, w prawidłowym odżywianiu się, itp. Najważniejsze w koncepcji wywiadówki z wychowania fizycznego jest to, że nauczyciel zawsze konkretyzuje informacje ogólne na przykładzie dzieci danej klasy, unikając oczywiście spraw, które mogłyby stanowić obszar zastrzeżony do indywidualnej rozmowy z rodzicami. A więc wywiadówka z wychowania fizycznego nie jest z zasady ogólnym wykładem dla wszystkich rodziców całej szkoły. Jest to zazwyczaj rozmowa z rodzicami konkretnej klasy. Podczas wywiadówki nauczyciel kładzie nacisk na osobisty przykład ze strony rodziców, na wspólne uprawianie sportu, podkreślając ogromne walory wychowawcze i zdrowotne (także dla rodziców) takich rozwiązań.

Do obowiązku nauczyciela wychowania fizycznego i wychowawcy należy uświadamianie rodziców o konieczności przeciwdziałania powstawaniu wad postawy oraz stwarzaniu optymalnych warunków do rozwoju dziecka. O tym powinno się mówić na wywiadówkach. Podjąć konkretne działania, a więc postępowanie wyrównawczo-korekcyjne mające na celu likwidację wady lub zahamowanie jej dalszego rozwoju. W postępowaniu zasadniczą rolę odgrywają ćwiczenia, dzięki którym uzyskujemy: zwiększenie ruchomości w stawach, zwiększenie siły mięśni i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała. Poprzez ćwiczenia kształtujące, gry i zabawy oddziałujemy również na narządy wewnętrzne, zwiększając tym samym wydolność układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Proces wyrównywania jest długotrwały. Aby osiągnąć zamierzone cele do realizacji programu muszą się włączyć oprócz lekarza i nauczyciela, także rodzice i samo dziecko. Tylko przemyślany i konsekwentnie stosowany program postępowania może dać oczekiwane rezultaty. Atmosferę wywiadówki z wychowania fizycznego wykorzystać można również do walki z nałogiem palenia i picia przez konsekwentne podkreślanie, że najlepszym środkiem zapobiegającym są niepalący i niepijący rodzice.