Aktywność fizyczna (już od najwcześniejszego etapu nauczania) powinna wzbogacać osobowość a nie być miejscem propagującym zachowania negatywne, takie jak: wykorzystywanie słabszych, wulgarne zachowanie, instrumentalne i przedmiotowe traktowanie (czego powinno się bezwzględnie unikać, gdyż to sport jest dla dzieci, a nie dzieci dla sportu) czy promowanie osób, które zostają uznane za „fachowców” w swojej dziedzinie tylko na podstawie liczby wywalczonych trofeów (co w swojej krytycznej opinii, wzorowo określił Frołowicz).

Szeroko rozumiana „kultura fizyczna we wszystkich swoich formach tworzy określony system wartości, ról społecznych i wymagań stawianych jej uczestnikom”. Odnosi się to również do właściwości psychicznych między innymi nauczycieli i instruktorów rekreacji ruchowej - a więc do osób o określonym profilu zawodowym w wychowaniu fizycznym i sporcie. W niniejszej sytuacji należy zadać sobie pytanie, jakie cechy osobowe powinny wyróżniać idealnego lidera aktywności fizycznej - w tym przypadku nauczyciela wychowania fizycznego, który powinien stać się dla swoich wychowanków żywym i autentycznym wzorem osobowym, potrafiącym sprawnie i efektywnie oddziaływać na swoich uczniów - odbiorców kultury fizycznej. Kształtować w nich pozytywne postawy moralne, zamiłowanie do kultury fizycznej oraz świadomość zdrowia, jako wartości.

Na efektywność podejmowanych czynności w zakresie kształtowania umiejętności ruchowych czy postaw prozdrowotnych dzieci i młodzieży ma wpływ wiele czynników, między innymi: umiejętności oraz wiedza wychowawcy - nauczyciela. Celem wyszczególnienia najbardziej wartościowych cech, szczególnie pożądanych u nauczycieli wychowania fizycznego, dokonano przeglądu piśmiennictwa, w której można spotkać próby formułowania i wyszczególnienia cech mających opisywać idealnego nauczyciela wychowania fizycznego jak i skutecznego wychowawcę.

Demel uważał, że nauczyciel wychowania fizycznego powinien być przede wszystkim przyjacielem, powiernikiem oraz doradcą młodzieży, który winien kształtować u swoich uczniów umiejętność dbania o piękno, urodę, zdrowie i higienę, wprowadzać ich w świat kultury fizycznej oraz kreatywnie wykorzystywać wielość posiadanych materiałów („dla celów poradnictwa, eksponowania profilów indywidualnych i grupowych”).

Piasecki podkreślał, że nauczyciel wychowania fizycznego powinien charakteryzować się talentem organizacyjnym i propagandowym, posiadać zamiłowania sportowe oraz znajomość anatomii, higieny, fizjologii jak i języków obcych. Strzyżewski charakteryzując idealnego nauczyciela wychowania fizycznego uważał, iż powinien on spełniać pięć podstawowych ról: nauczyciela - człowieka, nauczyciela - żywego wzoru kultury fizycznej, nauczyciela - wychowawcy, nauczyciela - dydaktyka, nauczyciela - społecznika oraz posiadać odpowiednie cechy osobistej kultury fizycznej.

Według Osińskiego najbardziej pożądanymi cechami nauczyciela wychowania fizycznego jest poczucie wartości oraz sensu działania, umiejętność nauczania, zdolność motywowania, umiejętność werbalnej i niewerbalnej komunikacji oraz posiadanie odpowiednich cech osobowości, bowiem „nawet najbardziej perfekcyjne opanowanie wiedzy, metod kształcenia i wychowania nie doprowadzi nigdy do osiągnięcia pożądanych celów bez odpowiednio ukształtowanych cech osobowości nauczyciela, trenera czy instruktora rekreacji”. Wychowawcę do kultury fizycznej powinny charakteryzować ponadto zdolności i zamiłowania społeczne oraz intelektualne.

Podobnie uważała Żukowska, która pisała o potrzebie kształcenia wszechstronnej, zdrowej i aktywnej osobowości, która w swojej pracy położy duży nacisk na przesłania etyczne. Krawczyk wzór lidera szkolnej aktywności fizycznej upatrywał w osobie, która zna zagadnienia z anatomii, fizjologii, psychologii ogólnej i rozwojowej oraz cechuje się spokojem, opanowaniem, życzliwym nastawieniem do wychowanka a Grabowski do najbardziej pożądanych cech zalicza: równowagę emocjonalną, samoakceptację, empatię, miłość do dzieci, wiarygodność i pomysłowość. Według Żukowskiej skuteczność nauczania motorycznego zależy od cech osobowościowych nauczyciela (niektóre z nich mogą, bowiem sprzyjać lepszemu poznaniu ucznia, inne – utrudnia komunikacje z nim). Zdanie to podziela w swojej opinii Grabowski, który stwierdził, że skuteczność działań nauczyciela zależy nie tyle od stosowanych przez niego środków ile od jego cech psychicznych. Nowicki pisał o konieczności posiadania przez krzewiciela kultury fizycznej odpowiedniego zestawu umiejętności psychologicznych, ponieważ dopiero wtedy można liczyć, na to, że jego oddziaływanie na wychowanka będzie efektywne, zarówno w trakcie treningu jak i w sytuacji bezpośredniej rywalizacji.

Zdaniem Czajkowskiego korzystnie na współpracę nauczyciela sportu z podopiecznym może wpływać jego osobowość jak i naturalne skłonności ucznia. Herling uważa, że idealny nauczyciel wychowania fizycznego powinien być dla swoich uczniów swoistego rodzaju mistrzem, wzorem oraz autorytetem, zarówno w sprawach sportowych jak i pozasportowych. Krajewski w toku analizy wyodrębnił cechy charakterystyczne oraz cztery grupy cech osobowych mających charakteryzować wzorowego nauczyciela wychowania fizycznego. Tymi grupami cech są: cechy zewnętrzne (fizyczne), umiejętności metodyczne (cechy zawodowe, umiejętności z zakresu metodyki nauczania przedmiotu), cechy charakterologiczne (cechy społeczne) oraz cechy umysłu (intelektualne). Uważał również, że jednym z elementarnych warunków efektywnego oddziaływania wychowawcy na podopiecznych jest posiadanie przez niego odpowiedniego wykształcenia oraz szeregu cech, zapewniających powodzenie w procesie dydaktyczno-wychowawczym, w którym dochodzi do wzajemnego oddziaływania na linii nauczyciel - uczeń oraz modyfikacji osobowości ucznia (w tym kształtowaniu się u niego obrazu idealnego nauczyciela), ale także wychowawcy.

W przeprowadzonym przeglądzie piśmiennictwa, można znaleźć wiele różnych propozycji pojmowania idealnego nauczyciela wychowania fizycznego, który będzie skutecznie wpływał na dzieci i młodzież uczestniczące w kulturze fizycznej. Świadczy to między innymi o żywym zainteresowaniu nauczycielem i jego pracą dydaktyczno-wychowawczą. Mimo wielu opracowań teoretycznych w większości z nich wspólnym celem jest wyróżnianie cech osobowości mających charakteryzować idealnego nauczyciela wychowania fizycznego, predysponujących go do efektywnej pracy z dziećmi i młodzieżą szkolną. Jednak stosunkowo mało prac dotyczy wyróżnienia idealnych cech nauczyciela wychowania fizycznego w oparciu o ocenę i opinię osób, które mają bezpośredni kontakt z nauczycielem - uczniów, którzy są nie tylko przedmiotem oddziaływania nauczyciela, ale także podmiotem, oddziaływającym na niego samego. Przez co tworzy się u ucznia obraz idealnego nauczyciela.