Co należy wiedzieć o wywiadówce z wf?

Koncepcja wywiadówki z wychowania fizycznego zakłada, że szkoła, a ściślej nauczyciele (przede wszystkim wychowania fizycznego) i lekarze (ci rzadziej, bo ich po prostu nie ma) oraz pielęgniarki szkolne mogą zachęcić rodziców do szerszego zainteresowania się fizycznym rozwojem swojego dziecka oraz spowodować, aby to zainteresowanie przybrało konkretne formy współdziałania rodziców ze szkołą w realizacji programu wychowania dziecka w kulturze fizycznej.

Dla rodzica

Idąc na wywiadówkę, warto czasem przygotować sobie pytania, by w rozmowie z wychowawcą czy nauczycielem wyjaśnić sobie daną sprawę, uzgodnić wspólne postępowanie.  

Bywa  i tak, że rodzice na wywiadówkach wykazują swoją bezradność wychowawczą, mówią, że nie radzą sobie, że ich dziecko nie słucha, jest „patentowym leniem”, nie znajdują z nim kontaktu. Taka postawa jest niewłaściwa. Nielojalna wobec dziecka. Poza tym może być w pewnym momencie wykorzystana przez nauczyciela. Wówczas dziecko poczuje się zdradzone, bezradne wobec zmowy dorosłych. Wtedy szkoła i dom staną się jego przeciwnikiem. Dlatego rodzice na wywiadówkach powinni być zawsze po stronie własnych dzieci. Mówić o nich same dobre rzeczy. Podkreślać ich zalety. Dać do zrozumienia, że nauczyciela uczeń, to jego kochane dziecko, akceptowane, a oceny nie są miernikiem jego wartości. Dlatego, gdy nauczyciel narzeka, rodzice domagać się powinni pochwał. Winni pytać, co dobrego o nich może powiedzieć. Dać mu do zrozumienia, że pochwały mobilizują do pracy. 

Rodzice nie powinni także obiecywać, że sami dopilnują odrabiania lekcji, powtórzą z dzieckiem materiał przed sprawdzianem, itp. To są kompetencje nauczyciela i nie może on tego obowiązku przerzucać na rodziców. Nie powinni na wywiadówkach rodzice wdawać się w spory między sobą. Broniąc własnego dziecka, oskarżać uczniów innych rodziców. Te sprawy należałoby załatwiać w indywidualnej, prywatnej rozmowie, a nie publicznie przed całą klasą. 

Po powrocie z wywiadówki, rodzice powinni oszczędzić własnym dzieciom złości, goryczy, kar. Nie krytykować przed nimi nauczycieli. Nie zdawać przed nimi relacji z zebrania rodziców.  Nie znaczy to wcale, że nie należy rozmawiać. Trzeba rozmawiać  o tym, co poprawić, zmienić, by było lepiej. Niech dzieci odczują, że w rodzicach mają sojuszników.


ODPOWIEDZI NA NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

Jak często odbywają się wywiadówki?
W szkołach podstawowych wywiadówki odbywają się częściej tj. raz na semestr do dwóch razy na rok. W szkołach średnich wywiadówki odbywają się raz do roku, aczkolwiek rodzice mają możliwość rozmowy z pracownikami szkoły podczas innych ważnych wydarzeń takich jak Wieczory Otwarte lub wieczory przybliżające rodzicom program nauczania.

Czy można przyjść do szkoły niezapowiedzianym?
Najlepiej jest się umówić na spotkanie, szczególnie w przypadku szkół średnich gdzie można zajść potrzeba przedyskutowania spraw z więcej niż jednym nauczycielem. W szkołach średnich zazwyczaj funkcjonuje system spotkań.

Jak długo trwają te spotkania?
Spotkania z indywidualnymi nauczycielami trwają od 5 do 15 minut. Jeśli chcieliby Państwo szczegółowiej przedyskutować postępy dziecka, zalecamy ustalenie dodatkowego spotkania w innym dogodnym terminie.


Inne pytania, które warto zadać:
• W czym jest dobre moje dziecko?
• Jak można mu pomóc w domu?
• Jak dziecko może pomóc samemu sobie?
• Jak wygląda ich nauka i na jakim poziomie oczekuje się od niego/niej zrozumienia rzeczy?
• Czy ma ono dobre relacje z innymi dziećmi w szkole?
• Czy zadaje ono pytania lub uczestniczy w dyskusjach podczas zajęć lekcyjnych?

Dla nauczyciela

Wywiadówką jest zatem takie spotkanie, na którym rodzice otrzymują wiedzę i umiejętności z dziedziny zdrowia ich dzieci. 

Wywiadówką są otwarte lekcje z wychowania fizycznego czy gimnastyki korekcyjno - kompensacyjnej, podczas których rodzice mają możliwość obserwacji  swojego dziecka podczas wykonywania ćwiczeń, zachowania się podczas zespołowych gier czy zabaw ruchowych. Po takiej lekcji, na przykładzie konkretnej klasy i konkretnych uczniów, dokonuje się fachowej analizy i oceny stanu zdrowia, łącząc je z praktycznymi zaleceniami na przyszłość. 

Taka wywiadówka jest przyjazna, interesującą, z której rodzice wynoszą cenne wskazówki, jak pomóc swojemu dziecku w zwalczaniu nałogów, wyeliminowaniu wad postawy, w prawidłowym odżywianiu się, itp. Najważniejsze w koncepcji wywiadówki z wychowania fizycznego jest to, że nauczyciel zawsze konkretyzuje informacje ogólne na przykładzie dzieci danej klasy, unikając oczywiście spraw, które mogłyby stanowić obszar zastrzeżony do indywidualnej rozmowy z rodzicami. A więc wywiadówka z wychowania fizycznego nie jest z zasady ogólnym wykładem dla wszystkich rodziców całej szkoły. Jest to zazwyczaj rozmowa z rodzicami konkretnej klasy. Podczas wywiadówki nauczyciel kładzie nacisk na osobisty przykład ze strony rodziców, na wspólne uprawianie sportu, podkreślając ogromne walory wychowawcze i zdrowotne (także dla rodziców) takich rozwiązań.

Badania wykazują, że wzrasta problem dzieci z wadami postawy. Przyczyny ich powstawania i rozwój jest różnorodny. Wiele wad powstaje na wskutek niekorzystnych wpływów środowiska. Niedostosowane biurko, słabe oświetlenie, zbyt miękki tapczanik, nieodpowiednia odzież i obuwie, itp. W ostatnich latach dominujący jest siedzący tryb życia w czasie wolnym przy telewizorze i komputerze. Młodzi za mało przebywają na świeżym powietrzu. Za mało mają ruchu.

Do obowiązku nauczyciela wychowania fizycznego i wychowawcy należy uświadamianie rodziców o konieczności przeciwdziałania powstawaniu wad postawy oraz stwarzaniu optymalnych warunków do rozwoju dziecka. O tym powinno się mówić na wywiadówkach. Podjąć konkretne działania, a więc postępowanie wyrównawczo-korekcyjne mające na celu likwidację wady lub zahamowanie jej dalszego rozwoju. W postępowaniu zasadniczą rolę odgrywają ćwiczenia, dzięki którym uzyskujemy: zwiększenie ruchomości w stawach, zwiększenie siły mięśni i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała. Poprzez ćwiczenia kształtujące, gry i zabawy oddziałujemy również na narządy wewnętrzne, zwiększając tym samym wydolność układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Proces wyrównywania jest długotrwały. Aby osiągnąć zamierzone cele do realizacji programu muszą się włączyć oprócz lekarza i nauczyciela, także rodzice i samo dziecko. Tylko przemyślany i konsekwentnie stosowany program postępowania może dać oczekiwane rezultaty. Atmosferę wywiadówki z wychowania fizycznego wykorzystać można również do walki z nałogiem palenia i picia przez konsekwentne podkreślanie, że najlepszym środkiem zapobiegającym są niepalący i niepijący rodzice.

Cenne będzie poszerzenie wywiadówki o zagadnienia profilaktyki zdrowotnej, szczególnie chorób układu krążenia, zasady właściwego odżywiania się, higienicznego trybu życia.

Na każdej wywiadówce z wychowania fizycznego dążyć się powinno do tego aby czegoś konkretnego nauczyć rodziców. Może to być np. Jak mierzyć tętno i jak je interpretować? Jak wykonywać ćwiczenia oddechowe? Jak oceniać sprawność za pomocą najprostszych testów?  Ponadto ukazuje się w tym zakresie coraz więcej broszur, biuletynów, prospektów, przykładowych zestawów ćwiczeń korekcyjnych do domu, które warto doręczyć rodzicom. 

Marcin Krzos
DzieciMłodzieżNauczycieleBazy szkoleniowe - Akademie SOSBazy szkoleniowe - Szkoły PatronackieFacebook Młodzieżowej Akademii Siatkówki oraz Akademii Polskiej SiatkówkiRodzice