Kreuję trendy w szkolnictwie

Aa Aa

Posiada Pan rozległą wiedzę na temat przepisów oświatowych i dzieli się nią Pan z nauczycielami i użytkownikami portalu MAS między innymi poprzez publikacje z obszaru uregulowań prawnych dotyczących organizacji pracy nauczycieli wychowania fizycznego w szkole. Starannie dba Pan o swój rozwój i podnoszenie kompetencji zawodowych?

Chcąc być dyrektorem szkoły nie wyobrażam sobie nieznajomości prawa oświatowego. Szkoła to nie tylko ogólne Uchwały i Rozporządzenia dotyczące oświaty, ale również przepisy z prawa administracyjnego, prawa pracy i wielu innych obszarów. Trzeba być ciągle na bieżąco.

Czyli w dzisiejszych czasach dyrektor placówki nie może pracować przy biurku obłożony stertą papierków?
Oczywiście, że nie. Musi umieć żyć w przestrzeni publicznej. Trzeba rozmawiać, jeździć na spotkania, trzeba być aktywnym w sferze wirtualnej. Wiedzę czerpię z przeróżnych źródeł. Uczestniczę w różnych kursach i szkoleniach organizowanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, wyjeżdżam na lekcje pokazowe za granicą.

Gdzie leżą główne problemy i bolączki polskich nauczycieli WF-u? Polski nauczyciel WF-u jest dobrze przygotowany do swojej pracy czy brakuje mu instrumentów pod postacią np. sprzętu sportowego czy odpowiedniego zaplecza infrastrukturalnego?

Wszyscy nauczyciele, nie tylko WF, w Polsce są bardzo dobrze wykształceni. Ukończyli nie tylko jedną, ale dwie uczelnie. Są metodycznie dobrze przygotowani do pracy, są pełni zapału i chęci do wykonywanej pracy, jednak rzeczywistość finansowa wymusza często pracę w drugim miejscu pracy. Porównując poziom wykształcenia z innymi krajami, stoi on na naprawdę dużym poziomie, ale często nauczycielowi brakuje do realizacji celów sportowych odpowiedniej infrastruktury sportowej i sprzętu. prowadzi to oczywiście nie bezpośrednio do odchodzenia młodzieży od sportu ale przekłada się na brak wyników sportowych.

"...Sprawiliśmy, że wszyscy nauczyciele, jeśli tylko chcą, mają dostęp do bardzo dobrych materiałów dydaktycznych."

Uczestniczył Pan również w opracowaniu „Programu upowszechniania sportu wśród dzieci i młodzieży w zakresie piłki siatkowej” realizowanego przez PZPS pod auspicjami MSiT. Pana wiedza i doświadczenie okazały się pomocne.

Na przełomie roku 2011/2012 Polski Związek Piłki Siatkowej szukał osoby, która zna doskonale prawo oświatowe i prowadzi klasy sportowe. Zwrócono się do mnie o pomoc, a ja z ogromną przyjemnością uczestniczyłem w pracach nad Programem. Pierwszymi krokami była praca przy scenariuszach lekcji, metodologii nauczania, które trzeba było ułożyć tak by zachowana została spójność z podstawą programową kształcenia ogólnego. Idea była znacząca, bo pomysłodawcą Programu zależało by nauczyciel WF-u nawet bez specjalistycznego wykształcenia, mógł prowadzić zajęcia z siatkówki w ramach lekcji wychowania fizycznego.

Kolejnym obszarem Pańskiej aktywności jest cyfryzacja polskiej szkoły. Jest Pan organizatorem corocznych konferencji „Cyberedukacja”, podejmuje Pan szereg działań w kierunku promocji nowoczesnej i dobrze zarządzanej placówki oświatowej. Dlaczego obrał Pan taki kierunek?

Moje zainteresowania informatyką sięgają lat 80-tych zeszłego wieku, kiedy zacząłem pracować w szkole. Sam, żeby pogłębić wiedzę, poszedłem na studia Informatyk w zarządzaniu. Później idee wprowadzania nowych technologii wspierałem w swojej szkole, a następnym krokiem było wyjście na zewnątrz i organizacja corocznych konferencji „Cyberedukacji” pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej, gdzie pokazujemy nauczycielom jak można wykorzystać w codziennej pracy w szkole komputery, tablety, tablice interaktywne…

….które wykorzystuje Pan w swoim gimnazjum. Czy ten system przynosi spodziewane efekty?

Na pewno łatwiej jest prowadzić lekcje nauczycielom z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Jest to bardzo atrakcyjna forma nauczania przede wszystkim dla dzisiejszej młodzieży, pokolenia „Web 2.0”. Naszym nowym projektem jest wprowadzenie transmisji on-line z kolegami z Czech, Szkocji, Litwy, gdzie chcemy nauczyć się rozwiązywania różnych problemów wspólnych dla wielu narodów. Na razie trwało to tylko kilka minut, ale to zupełnie nowy rodzaj komunikowania się. Coś czego jeszcze w polskiej szkole powszechnie nie wykorzystujemy.

Dziękuję za rozmowę.

Marcin Krzos